Trouwen

Vierentwintig oktober is de dag die Jeroen niet vergeten mag. Dit is onze trouwdag. Gisteren zijn we samen in het gemeentehuis van Hoorn getrouwd. Ik ben daar achtentwintig jaar geleden geboren en sindsdien heb ik een speciale band met de gemeente Hoorn. De kermis, de haven, het lekkere Italiaanse ijs, de stadsschouwburg en natuurlijk de gezellige winkelstraat. Elke keer is het weer een genot om in Hoorn te zijn. Ben zelf opgegroeid in Enkhuizen dus ben een echte Westfries.

Heb Jeroen acht jaar geleden leren kennen via een internetforum. We hadden wat contact, maar het stelde niet veel voor. Ik was met mijn studie bezig en zat nog in een andere relatie. Toen ik stage ging lopen bij een gemeente hadden we meer contact omdat Jeroen al jaren bij een gemeente werkte. Hij was een ambtenaar en kon veel over “Gemeenteland” vertellen.

Vier jaar later was onze eerste ontmoeting. Ik was met de Hausdörfertherapie bezig en het was de bedoeling dat ik alles aan zou gaan wat er op mijn pad kwam. Jeroen kwam op mijn pad. Ik zag hem staan bij een lantaarnpaal op het station in Rotterdam. Vanaf nu was dit onze lantaarnpaal en ontmoetingsplek. Kreeg een rondleiding in het centrum en we hebben gezellig iets gedronken waarbij Jeroen zijn portemonnee was vergeten. Gelukkig had ik wel mijn portemonnee bij me.

Ik ging weer naar huis en Jeroen steunde me door dik en dun terwijl ik bezig was met mijn stotterproces. Jeroen stond achter me en stuurde mooie gedichtjes terwijl ik veranderde. Kwam in de Flair, ging werken, kon weer praten in het openbaar, kreeg nieuwe mensen om me heen, deed leuke dingen en de wereld stond voor me open. Na een paar leuke dates kregen we een relatie.

Na een jaar zou ik een tijdelijk project krijgen bij een gemeente. Had geen idee hoe ik dat moest doen want er was een enorme reisafstand. Jeroen aarzelde geen seconde en nodigde me uit om samen te gaan wonen. Neem amper grote risico’s maar binnen zes weken woonden we samen.

Nu woonde ik in Spijkenisse. Wist niet wat een ov-chipkaart was, bleef regelmatig in een metropoortje hangen en werd altijd opgehaald van het metrostation want wist sowieso de weg niet.

Wordt vervolgd!

Op zoek naar een nieuwe baan

Het begin van een nieuwe week met nieuwe kansen, mogelijkheden en uitdagingen. Kijk naar buiten en zie allerlei mensen in auto’s naar hun werk gaan. Dit is helaas op dit moment niet voor mij weggelegd want zit achter mijn computer. Ben nu ruim een jaar op zoek naar een juridische baan waar ik mijn kwaliteiten, talenten en kennis in kwijt kan. Welke werkgever geeft me een kans?

Had nooit verwacht dat ik in deze situatie terecht zou komen. Heb een goede opleiding met extra vakken, heb een netwerk, verricht vrijwilligerswerk, ben ambitieus, gedreven en een enorme doorzetter. Dacht altijd als je wilt werken, dan zijn er talloze mogelijkheden om een positieve bijdrage te leveren aan de arbeidsmarkt. Schijn bedriegt?

Ik kon bij een gemeente een BAG-project verrichten dus verliet ik het vertrouwde Enkhuizen en ging samenwonen met mijn vriend in Spijkenisse. Zou een contract krijgen en er zouden nog vele projecten komen. Was te naïef om dit te geloven want binnen twee maanden zat ik zonder werk. Er werd enorm bezuinigd op externen bij gemeenten.

De wereld ging door, maar ik zat zonder werk. Het leek alsof mijn hele wereld instortte. Heb altijd gestudeerd en gewerkt en nu zat ik opeens thuis in een regio die ik helemaal niet kende. Schaamde me dood dat ik een WW-uitkering ging aanvragen, maar heb het wel gedaan omdat ik er hard voor had gewerkt. Ik had er recht op. Voelde me nog ongemakkelijker omdat ik in een rechtse gemeente woon. Aan de andere kant voelde dit als een kans. Iedereen die kan werken, moest werken en wilde dolgraag werken en was enorm gemotiveerd en enthousiast dus dat zag ik helemaal zitten. Laat die banen maar komen!

Hoe zou mijn omgeving reageren? Is mijn CV wel up-to-date? Wat vertel je aan de buitenwereld? Hoe ziet het leven eruit van een werkzoekende? Wat is social media? Ik had geen idee want kende de sociale zekerheid en het solliciteren alleen maar uit de boeken. Had ooit een sollicitatietraining op school gehad, maar toen bestonden er nog geen detacheringsbureaus en social media en zag de arbeidsmarkt er anders uit.